კლინიკური კვლევები

NIF ჯგუფში IP-თან შედარებით ახალი გამკვრივება არ დაფიქსირებულა (P=0.0150). IP ჯგუფში ნემსის დაზიანება დაფიქსირდა, NIF ჯგუფში რისკი არ იყო. NFI ჯგუფში HbA1c-ის საწყისი მაჩვენებლიდან 0.55%-ით კორექტირებული საშუალო შემცირება მე-16 კვირაში არ ჩამოუვარდებოდა და სტატისტიკურად უკეთესი იყო IP ჯგუფში 0.26%-იან მაჩვენებელთან შედარებით. NIF-ით ინსულინის შეყვანამ შესაძლოა უზრუნველყოს უკეთესი უსაფრთხოების პროფილი, ვიდრე IP ინექციებმა, კანის ნაკაწრების, გამკვრივებების, ტკივილის შემცირებით და ნემსის დაზიანების რისკის არარსებობით.

შესავალი:

მე-2 ტიპის დიაბეტით დაავადებულ პაციენტთა პროპორცია, რომლებიც ინსულინს იყენებენ, კვლავ ძალიან დაბალია და ხშირად შედარებით გვიან იწყება. ინსულინის გამოყენების დაგვიანებაზე მრავალი ფაქტორი მოქმედებს, მათ შორის ნემსების შიში, ინსულინის ინექციების დროს ფსიქოლოგიური დარღვევები და ინსულინის ინექციების უხერხულობა, რაც ყველა მნიშვნელოვანი მიზეზი იყო პაციენტებისთვის ინსულინით მკურნალობის დაწყებაზე უარის თქმის. გარდა ამისა, ინექციის გართულებამ, როგორიცაა ნემსის ხანგრძლივი ხელახალი გამოყენებით გამოწვეული ინდურაცია, ასევე შეიძლება გავლენა მოახდინოს ინსულინით მკურნალობის ეფექტურობაზე იმ პაციენტებში, რომლებმაც უკვე გამოიყენეს ინსულინი.

უნემსო ინსულინის ინჟექტორი შექმნილია დიაბეტით დაავადებული პაციენტებისთვის, რომლებსაც ინექციების ეშინიათ ან ერიდებიან ინსულინთერაპიის დაწყებას, როდესაც ეს აშკარა ჩვენებით არის გამოწვეული. კვლევის მიზანი იყო მე-2 ტიპის დიაბეტით დაავადებულ პაციენტებში, რომლებიც 16 კვირის განმავლობაში მკურნალობდნენ, უნემსო ინსულინის ინჟექტორის გამოყენებისას პაციენტის კმაყოფილებისა და მისი გამოყენების შესაბამისობის შეფასება ტრადიციულ ინსულინის კალმით ინექციებთან შედარებით.

მეთოდები:

მე-2 ტიპის დიაბეტით დაავადებული სულ 427 პაციენტი ჩაირიცხა მრავალცენტრიან, პერსპექტიულ, რანდომიზებულ, ღია კვლევაში და 1:1 თანაფარდობით რანდომიზებულნი იყვნენ ბაზალური ინსულინის ან წინასწარ შერეული ინსულინის მისაღებად ნემსის გარეშე ინჟექტორის ან ჩვეულებრივი ინსულინის კალმის ინექციების გზით.

შედეგი:

კვლევაში მონაწილე 412 პაციენტში SF-36 კითხვარის საშუალო ქულები მნიშვნელოვნად გაიზარდა როგორც ნემსის გარეშე ინექციის, ასევე ჩვეულებრივი ინსულინის კალმის ჯგუფებში, ჯგუფებს შორის შესაბამისობის მხრივ მნიშვნელოვანი განსხვავება არ დაფიქსირებულა. თუმცა, 16 კვირის მკურნალობის შემდეგ, ნემსის გარეშე ინექციის ჯგუფის სუბიექტებმა მკურნალობით მნიშვნელოვნად მაღალი კმაყოფილების ქულები აჩვენეს, ვიდრე ჩვეულებრივი ინსულინის კალმის ჯგუფში.

რეზიუმე:

SF-36-ის ამ შედეგში ინსულინის კალმისა და ნემსის გარეშე ინექციის ჯგუფებს შორის მნიშვნელოვანი განსხვავება არ არის.

ინსულინის ნემსის გარეშე ინექცია პაციენტის კმაყოფილების ზრდას და მკურნალობისადმი მორჩილების გაუმჯობესებას იწვევს.

დასკვნა:

ნემსის გარეშე ინექტორმა გააუმჯობესა მე-2 ტიპის დიაბეტით დაავადებულთა ცხოვრების ხარისხი და მნიშვნელოვნად გაზარდა მათი კმაყოფილება ინსულინით მკურნალობით ტრადიციულ ინსულინის კალმის ინექციებთან შედარებით.